«Την Ψυχική Υγεία και τα μάτια μας»

  

Ένα Webinar που άγγιξε τους συμμετέχοντες και ανέδειξε τη σημασία της ψυχικής ενδυνάμωσης των ανθρώπων

Η νέα πραγματικότητα, οι νέες προκλήσεις και τρόποι διαχείρισης της διπλής κρίσης σε συνθήκες αβεβαιότητας αναδύθηκαν και προτάθηκαν στο Webinar που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη συμμετοχή και επιτυχία  την Παρασκευή 5 Μαρτίου. 4 Φορείς του Ν. Αχαΐας, 3 προσκεκλημένοι ομιλητές, και 400 περίπου γονείς, εκπαιδευτικοί, επαγγελματίες υγείας και φοιτητές, «συναντήθηκαν» Διαδικτυακά, ενημερώθηκαν προβληματίστηκαν και ενδυναμώθηκαν σχετικά με τη διαχείριση της πρωτόγνωρης κατάστασης που βιώνουμε.

 Κατά τη διάρκεια της Διαδικτυακής παρουσίασης, οι συμμετέχοντες είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τους παρακάτω ομιλητές, στα εξής θέματα: «Νέα δεδομένα στη χρήση του διαδικτύου στην εποχή της πανδημίας» από τον κ. Γεώργιο Κορμά, Ιατρό, Υπεύθυνο της Γραμμής Βοήθειας του help-line του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, Συντονιστή του Προγράμματος Ψυχική Υγεία και Διαδίκτυο-ΕΚΠΑ, «Οι επιδράσεις της πανδημίας στη σχολική κοινότητα και ο ρόλος της προαγωγής της ψυχοκοινωνικής υγείας  στη διαχείρισή τους» από τον Δρ. Βασίλη Κούτρα, Καθηγητή Αγωγής Υγείας του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και «Την ψυχική υγεία και τα μάτια σας: Μαθήματα από τη θετική ψυχολογία» από το Δρ. Αναστάσιο Σταλίκα, Καθηγητή Ψυχολογίας του Τμήματος Ψυχολογίας του Πάντειου Πανεπιστημίου, Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Θετικής Ψυχολογίας.

«Ιδιαίτερα διαφωτιστικές, εύστοχες και «θεραπευτικές» οι ομιλίες», «Μας δόθηκαν εξηγήσεις και ερμηνείες για την προσωπική και την εκπαιδευτική μας "αδιέξοδη" πορεία εν μέσω εγκλεισμού», «Επίκαιρη, ουσιαστική, πολύ εύστοχη  πρωτοβουλία και παρουσίαση», « Ακόμη κι αν το κράτος αργεί..... είμαστε διακόσιοι εδώ σήμερα που σημαίνει ότι το επόμενο βήμα έχει ήδη γίνει,» ήταν κάποια από τα σχόλια των συμμετεχόντων που μοιράστηκαν τα θετικά τους συναισθήματα και τις ευχαριστίες τους.

Την Ημερίδα τίμησαν με την παρουσία τους και χαιρέτησαν ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Χρήστος Μπούρας, ο Αντιπεριφερειάρχης Αχαΐας κ. Χαράλαμπος Μπονάνος , ο Πρόεδρος του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας κ. Γεώργιος Νικολάου, ο Διευθυντής ΜΠΣ κ. Στέφανος Βασιλόπουλος, ο Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Αναστάσιος Σταυρογιαννόπουλος και ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης κ. Ανδρέας Ζέρβας, ενώ το συντονισμό είχαν οι κ. Ιωάννης Δρίτσας και  κα Γιάννα Ζορμπά.

 Η Διαδικτυακή ημερίδα, διοργανώθηκε από το ΜΠΣ «Ψυχική Υγεία Παιδιού και Εφήβου, Εξαρτήσεις και Νέες Τεχνολογίες» του Τμήματος Επιστημών της Εκπαίδευσης και Κοινωνικής Εργασίας του Παν/μίου Πατρών και το  Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων & Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Π.Ε Αχαΐας «Καλλίπολις» σε συνεργασία με τα Τμήματα Αγωγής Υγείας Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Αχαΐας και μεταδόθηκε μέσω Διαδικτυακής πλατφόρμας και μέσω YouTube, μέσω του καναλιού του Κέντρου Πρόληψης, στο οποίο και έχει αναρτηθεί για όποιον ενδιαφέρεται να την παρακολουθήσει.  https://www.youtube.com/watch?v=z8Ocx2DjJUU

Ο σχολικός εκφοβισμός και ο ρόλος του σχολείου και της οικογένειας στη αντιμετώπισή του

 

Ο σχολικός εκφοβισμός  

                          και ο ρόλος του σχολείου και της οικογένειας στη  αντιμετώπισή του

                 Το Υπουργείο Παιδείας έχει καθιερώσει την 6^η Μαρτίου κάθε χρόνου ως  ημέρα  κατά της σχολικής βίας και του σχολικού εκφοβισμού.

 Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο  σχολείο» (school bullying), όπως και ο όρος «θυματοποίηση »  χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν την άσκηση βίαιης  και επιθετικής συμπεριφοράς  σε μαθητές  από  συμμαθητές τους  μέσα και έξω από το σχολικό περιβάλλον. Η συμπεριφορά  αυτή είναι εσκεμμένη και επαναλαμβανόμενη και στοχεύει στην επιβολή, στην  καταδυνάστευση και στην πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου. Ως φαινόμενο, ο  σχολικός εκφοβισμός αφορά, όχι μόνο αυτόν που ασκεί και αυτόν που δέχεται τη βίαιη  συμπεριφορά, αλλά και όσους είναι παρόντες ή γνωρίζουν την ύπαρξή του, δηλαδή τους  παρατηρητές, οι οποίοι μπορεί να είναι είτε μαθητές είτε ενήλικες.  Αναφορικά με το ρόλο του σχολείου στην αντιμετώπιση του σχολικού εκφοβισμού, θεωρείται σημαντικός καθώς πολλά περιστατικά βίας λαμβάνουν χώρα κατά τη διάρκεια της σχολικής ζωής και συνεπώς το σχολείο πρέπει να είναι το πλαίσιο στο οποίο θα  αναπτυχθούν και θα επικεντρωθούν οι παρεμβάσεις. Συγκεκριμένες δράσεις, στις οποίες μπορεί να προβεί η σχολική μονάδα είναι :

·         Ορθή αντιμετώπιση των περιστατικών που είναι «ύποπτα» σχολικής βίας

·         Θέσπιση σαφών και εκτελεστών κανόνων και προσδοκιών

·         Επιβράβευση των σωστών συμπεριφορών

·         Επίτευξη ανοιχτής επικοινωνίας και δημιουργία σωστών σχέσεων μεταξύ  εκπαιδευτικών και μαθητών

·         Ενημέρωση των γονέων των μαθητών σχετικά με το φαινόμενο του σχολικού  εκφοβισμού και στενή συνεργασία μεταξύ γονέων, εκπαιδευτικών και διοίκησης της σχολικής μονάδας

·         Αναζήτηση προειδοποιητικών σημαδιών κακοποιητικής συμπεριφοράς ανάμεσα  στους μαθητές

·         Σε περίπτωση εμφάνισης περιστατικού βίας, συζήτηση με τον εκφοβιστή, τον εκφοβούμενο και τους παρευρισκόμενους στο περιστατικό

·         Επιβολή τιμωρίας στους υπεύθυνους, όταν κρίνεται απαραίτητο

                Μπορεί αυτή την περίοδο – λόγω της καραντίνας – οι μαθητές να μην πηγαίνουν στο  σχολείο και συνεπώς να μειώνονται τα κρούσματα της σχολικής βίας, ωστόσο δεν πρέπει να  ξεχνά κανείς ότι έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις η παρενόχληση στον κυβερνοχώρο, μέσω   της τεχνολογίας, η οποία μπορεί να έχει δυστυχώς ακόμα και 24ωρη διάρκεια.  Πολλοί ερευνητές συνδέουν στενά τις συμπεριφορές εκφοβισμού των παιδιών με  συγκεκριμένες γονικές συμπεριφορές ανατροφής και πειθαρχίας. Δεν θα πρέπει να αγνοηθεί ο ρόλος της οικογένειας, καθώς θεωρείται ότι αποτελεί τον παράγοντα με τις  μεγαλύτερες επιπτώσεις στην ανάπτυξη των ατόμων. Το οικογενειακό περιβάλλον σχετίζεται στενά με τις διάφορες μορφές επιθετικότητας, καθώς το άτομο μέσα σε αυτό το  πλαίσιο μαθαίνει πολλές φορές να εκδηλώνει ή ενθαρρύνεται να αναπτύξει συμπεριφορές βίας. Η οικογένεια φέρει σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη για την ψυχική υγεία και  την ισορροπία των ατόμων.

             Έτσι, εάν ένα παιδί μεγαλώνει μέσα σε ένα περιβάλλον ενδοοικογενειακής βίας, όπου   για παράδειγμα, ο πατέρας ασκεί σωματική ή  και  λεκτική ή  και ψυχολογική βία στη σύζυγό  του και στα παιδιά του, είναι πολύ πιθανό το παιδί να μιμηθεί τη συμπεριφορά του γονέα  και να προσπαθήσει να εκφοβίσει με τη σειρά του κάποιον συμμαθητή του. Από την άλλη  πλευρά, ένα παιδί  που αναπτύσσεται μέσα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον έντονης κατάκρισης και απόρριψης, παρουσιάζει χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, με αποτέλεσμα να παρουσιάζεται ως ιδανικός στόχος κακοποίησης για τους συμμαθητές του.

           Απ’ όλα τα παραπάνω γίνεται κατανοητό ότι ο σχολικός εκφοβισμός αποτελεί ένα  πολυπαραγοντικό  πρόβλημα, το οποίο χρειάζεται την αγαστή συνεργασία όλων των  εμπλεκομένων με τα παιδιά, προκειμένου να αντιμετωπιστεί στην αρχή του. Η συμμετοχή σε δράσεις και η επικοινωνία γονέων, εκπαιδευτικών και μαθητών αποτελεί μονόδρομο στην εξάλειψη του φαινομένου.

                                                                                                      Άννα Λαπαναΐτη, εκπαιδευτικός

Βιβλιογραφικές αναφορές

https://www.iky.gr/el/iky-rss/item/2196-6-martiou-panellinia-imera-kata-tis-sxolikis-vias-kai-tou-ekfovismoy-min-fovasai-spase-tin-anoxi-spase-ti-siopihttps://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S1877042811027212https://www.crisisprevention.com/Blog/10-Ways-to-Help-Reduce-Bullying-in-Schools